ای جمال حق هویدا گشته از سیمای تو

کی شود پیچد در این ویران سرا آوای تو

صبح امید جهان یک پرتو از اشراق توست

کی شود جان جهان سیراب ازصهبای تو

شام عالم را تویی صبح سعادت کن طلوع

تا بیفشا نیم سر برجای گل   در پای تو

هست امروزجهان چون شام،از ظلم و نفاق

کی رسد  صبح دل انگیز  و فر فردای تو

گوهردریای عصمت،ازصدف بیرون بیا

تا  بگردد اشتر مست جهان   شهبای تو

ای کلیم طور ایمان در فکن از کف عصا

تا که سحرساحران گرددزبون از رای تو

پای در این آتش نمرود  بگذار   ای خلیل

تا گل اندر گل  بروید از  دم عیسا ی تو

سروری بر شهریاری چون تو زیبد    مهدیا

این قبا را دست یزدان دوخت بر بالای تو

دیده ی اهل نظر در انتظارت شد  سپید

کی شود روشن جهان ازنرگس   شهلای تو

ای پناه درد مند ان،ای امیر کامـــــکار

کی پرد ازقاف غربت برفلـــــک عنقای تو

دست بگشا تاچو حیدرذوالفقارآید به کف

تا زندروح القدس یک صیحه درامضای تو

شیخ هم جزجان نا لایق ندارد،  هیچ  هیچ

گر که بپذیری فدای قامـــت رعنای تو